Danas, kada živimo u vremenu kompjuterske revolucije, kada su nam trpeze ispunjene veoma lijepo upakovanom hranom, sa lijepo napisanim sastavom, a manje-više nepoznatog porijekla, skoro svih namjernica, znati nešto više o tome šta nam priroda daje, prava je vrijednost. Jedna od veoma citiranih Paracelziusovih misli: “Sve livade i pašnjaci, brda i planine su apoteke” i danas ima isti značaj, jer savremena farmaceutska industrija zahtijeva sve veće količine ljekovitog bilja. Ljekovito bilje može zamijeniti mnoge farmaceutske lijekove napravljene veoma složenim i opasno čistim hemijskim procesima. Upotreba biljaka u svrhu ishrane i liječenja, stara je koliko i samo čovječanstvo. Podatke o korištenju ljekovitih svojstava bilja u drevnoj prošlosti moguće je saznati iz etnografskih i arheoloških izvora i pisanih spisa. Kod najstarijih naroda kao sto su Kinezi, Indijci, Asirci, Babilonci, Egipćani, Grci, Rimljani i Arapi postoje opširna pismena predanja o mnogim ljekovitim biljkama. Znanje o vrijednosti ljekovitih biljaka prelazilo je granice unutar kojih živi jedan narod, te postajalo svojinom nekoliko naroda, a sa vremenom i čitavog civilizovanog čovječanstva. Stari Grci, kao i drevni narodi, ljekovita svojstva mnogih biljaka smatrali su magijom, jer grčka riječ “farmakon” danas postoji u mnogim savremenim jezicima kroz riječi farmacija, farmakopeja, farmakognozija itd. Sakupljače ljekovitog bilja ili herboriste, u staroj Grčkoj su nazivali rizotomima (riza - korijen i tome - sjeći). Oni su imali prodavnice, gdje su prodavali biljke koje su sami sakupljali. Osnivačem evropske farmakognozije, odnosno “ocem farmakognozije” smatra se strarorimski ljekar, Pedanius Dioscorides, a živio je u I vijeku nove ere. Ispitivanje bilja na naučnoj osnovi započinje krajem XIX vijeka i traje do danas. Nauka koja izučava ljekovito bilje je farmakognozija i potiče od grčke riječi farmakon – otrov, lijek i gnosis - znanje, poznavanje. Suština, značaj i zadatak moderne farmakognozije je izučavanje ljekovitog bilja, kao izvora farmakološki aktivnih supstanci. Upoznavanjem sa hemijskim sastavom biljke, ispituje se farmakološko dejstvo i na osnovu toga koristi kao lijek, pomoćno ljekovito sredstvo ili sirovina u nekoj od industrijskih grana (kozmetika, ishrana, hemijska industrija... Iz ovoga se zaključuje da je potreba za ljekovitim sirovinama stalna, a na osnovu ekonomskih analiza i praćenja tržišta, uočava se sve veća potražnja za kvalitetnim sirovinama biljnog porijekla.

Priručnik za sabiranje i uzgoj ljekovitog aromatičnog bilja